ارزشیابی تاثیر آموزش بر آگاهی بهورزان از روشهای آموزشی در زمینه پیشگیری و مبارزه با مالاریا در شهرستان چابهار

مالاریا، یک بیماری عفونی، ناشی از انگل تک یاخته از جنش پلاسمودیوم است که بصورت حاد و مزمن با علایمی چون تب، لرز، کم خونی و بزرگی طحال مشخص می گردد.به گزارش ‏‎w.h.o‎‏ امروزه در سال بین 500-300 میلیون نفر در سطح جهان با مالاریا مبتلا می شوند که از این تعداد 7/2-5/1 میلیون نفر، از جمله یک میلیون کودک کمتر از پنج سال جان خود را از دست می دهند. روی هم رفته نزدیک به 40% جمعیت جهان (بیش از دو میلیارد نفر) اکنون در معرض ابتلا به مالاریا قرار دارند.در کشور ما نیز بیماری مالاریا از قدیم الایان یکی از مشکلات. معضلات بهداشتی بوده و پس از گذشت بیش از چهارده دهه بمارزه پیگیر با آن هنوز هم در جنوب شرقی کشور بعنوان یک معضل مهم بهداشتی خودنمایی می کند.در حال حاضر به دلیل تغییرات دائمی الگوهای همه گیری شناسی مالاریا، با توجه به عوامل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، زیست محیطی و زیست شناختی موثر بر آن، کارشناسان ‏‎w.h.o‎‏ و سایر سازمانها و مراکز ذی ربط بر این موضوع که هیچ راهکار استانداردی برای مبارزه با مالاریا در همه نقاط جهان وجود نداشته و در این راه باید تدابیری متناوب با شرایط و امکانات محلی اتخاذ گردد، متفق القولند و بر آموزش همگانی و اقدامات حفاظت شخصی در کنار سایر روشهای مبارزه با بیماری تاکید دارند.پژوهش حاضر در غالب یک مطالعه نیمه تجربی ‏‎(qusi-experimental)‎‏ از نوع قبل و بعد، با مداخله آموزشی، تحت عنوان ‏‎"‎‏ارزشیابی تاثیر آموزش بر آگاه بهورزان از روشهای آموزشی در زمینه پیشگیری و مبارزه با مالاریا در شهرستان چابهار‏‎"‎‏ که از مناطق آلوده کشور از نظر مالاریا می باشد، با هدف افزایش آگاهی و مهارت بهورزان درباره برنامه ریزی برای آموزش اثربخش و بکارگیری موثر روشهای آموزشی در زمینه پیشگیری و مبارزه با بیماری به منظور بالا بردن توان آنان برای آموزش اثربخش جوامع روستایی، طرح ریزی، اجرا و ارزشیابی گردیده است.جهت انجام پژوهش با استفاده از پرسشنامه و فرم ثبت فعالیتهای آموزشی، اطلاعات لازم درباره آگاهی، نگرش و عملکرد آموزشی بعنوان متغیرهای وابسته، قبل و بعد از مداخله آموزشی (متغیر مستقل) جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت.نتایج بدست آمده، نشان دهنده افزایش معنادار، در متوسط آگاهی بهورزان درباره مالاریا، فرایند آموزش و روشهای آموزشی بوده است. ‏‎(p<0/001)‎‏. همچنین مقایسه متوسط نگرش بهورزان درباره مالاریا و آموزش و نیز عملکرد آموزشی قبل و بعد از آموزش نشان دهنده بهبود در متوسط متغیرهای نامبرده می باشد. با این تفاوت که میزان استفاده از روشهای مختلف آموزشی تغییر محسوس و قابل توجهی نداشته است.با توجه به نتایج این ارزشیابی و نظر به اهمیت موضوع و نیز اثربخشی و کم هزینه تر بودن فعالیتهای آموزشی نسبت به سایر روشهای مبارزه با مالاریا، آموزش و بازآموزی مستمر بهورزان به منظور افزایش توان آموزشی آنان توصیه می گردد.